Lente!

Vanaf vandaag schijnt het echt lente te gaan worden en over 2 weken is het alweer Pasen.

Veel klanten liepen de afgelopen dagen te mokken en te zeuren over " het leek alsof die regen nooit meer op zou houden" en zelfs "ben benieuwd of we weer zo'n beroerde zomer krijgen". Al die onweersgezichten zullen wel opklaren wanneer de échte eerste lentezon op hun gezicht gaat schijnen en ze erop uit kunnen.

Zelf heb ik weinig last van regenachtig weer of lente die uitblijft. Dan gaat een mens gewoon iets anders gezelligs doen maar weer met het fietsje er opuit is ook niet weg natuurlijk.

Een flink gedeelte van de boekenweektentoonstelling heb ik laten hangen omdat ik die ook al in frisse groene en gele voorjaarstinten gehouden had. Kon ik zo weer de Paashaas een goed tehuis geven! De 10 Daagse van Kikker was snel "afgebroken". Alle leesboeken, kleurplaten én "doe-boekjes" waren in een paar uur verdwenen en al wat resteerde was een lege trapjeskast. Ten onder gegaan aan zijn eigen succes zullen we maar zeggen..... Daar moet ik dus weer iets anders op gaan verzinnen komende week.

Verder blijft het woekeren met de tijd om steeds óók de administratie tussen de uitleenbedrijven door te kunnen doen en sommigen van de in te werken boeken blijven naar mijn zin té lang op de plank liggen. Maar ik zal niet de enige zijn die daarmee problemen heeft verwacht ik.

Geen gezeur, gewoon doorgaan is het credo. Binnenkort een week vrijaf en daar zie ik naar uit.

Lekker door het voorjaarsbos banjeren, op z'n tijd een boompje knuffelen en -dat vooral- niet op de klok hoeven kijken!

VOORBIJ

De brede laan in mijn geboortedorp,

nog immer omzoomd door hoge bomen

koestert zich in de stervende zomerdag.
Warm avondlicht spoelt over lang vertrouwde huizen

zet hun ramen in roodgouden gloed,

schenkt verweerde gevels onaardse schoonheid,

getuigen van vergankelijkheid.

Een braakliggend stuk grond begroeid met gras en paardenbloemen

markeert de plaats waar eens mijn geboortehuis stond,

De oude stenen, tot stof verworden,

mijn kinderstem in hun gruis gebed.

De vloeren afgevoerd in stukgetrokken planken,

mijn voetstappen weerklinkend in hun nerven.

Het rieten dak gebeukt en gevallen

met de beschutting uit mijn kindertijd.

Kort en eeuwig rust mijn blik op deze plek,

deze straat,

dit land van herkomst,

dat ooit mijn hele wereld was.

In berusting draai ik me om en vertrek

om nooit weer te keren.

Dag lieve Jan, tot ziens...

We hebben een superdrukke week achter de rug. Woensdagochtend heb ik de expositie voor de Boekenweek ingericht. Tesamen met het voorjaarsbanier, waarvan de kleuren precies pasten bij die van de materialen van de boekenweek, is het een mooi en vrolijk voorjaarsgeheel geworden. Woensdagavond werd de lezing van Arthur Japin druk bezocht en uit de vele reacties nadien bleek dat de bezoekers hadden genoten.

De vitrines zijn vrijdagavond opnieuw gevuld met oude en minder oude fototoestellen en zien er weer prima uit.

Boekstart blíjft maar nieuwe baby-leden opleveren met alle extra drukte vandien én het feit dat er een paar collega's in de lappenmand verbleven zorgde ervoor dat we extra blij waren dat het vrijdagavond om kwart voor 9 eindelijk weekend was......

Al met al een hectische en gezellige week maar hopelijk belanden we komende weken in wat rustiger vaarwater en zijn de zieke collega's weer present want zonder inval is het geen doen.