Maagdelijke sneeuw, door niets beroerd,
geen gerucht, geen zuchtje wind,
alleen maar stilte, door niets verstoord.
Weerkaatsend licht schijnt in mijn ogen,
verblindt me met helle vreugde.
Over de witte deken knerp ik door de tuin,
Gods vriesadem op mijn gezicht.
Al snel zullen anderen komen
en mijn stille witte droom verstoren.
Maar op deze wintermorgen, heel alleen
waan ik mij even, heel even al-een.
4 opmerkingen:
ontroerend mooi!
Elena
mooi gedicht!
Elien van Elena
Heel knap gemaakt
Hé Jeannette, wat dacht je er van om via Lulu.com toch eens wat te gaan publiceren?! Ik koop gelijk een bundeltje!!! Bieper
Een reactie posten